Στο άρθρο 469 ΠΚ υπάγονται μόνο οι αξιόποινες πράξεις φοροδιαφυγής ( ΑΠ 1820/2019) και «όχι ανεξαρτήτως ποσού και χρόνου» (ΑΠ 414/2020, 282/2020, 1652/2019). Στον πίνακα χρεών του άρθρου 25 Ν 1882/1990 δεν συνυπολογίζονται και τα χρέη από τις πράξεις που εμπίπτουν στο άρθρο 66 Ν 4174/2013 και που λόγω μη πλήρωσης του όρου του αξιοποίνου ως προς το ύψος του ποσού δεν συνιστούν ποινικό αδίκημα, αλλά φορολογική παράβαση (ΑΠ 595/2022, με αντίθετη μειοψηφία). Βλ ομοίως και τη μειοψηφία στην ΑΠ 292/2022 , σύμφωνα με την οποία «το άρθρο 469 ΠΚ, ως προς τα μη υπολογιζόμενα χρέη στο άρθρο 25 Ν 1882/1990, εφαρμόζεται μόνον όταν τα περιλαμβανόμενα στον πίνακα χρέη αποτελούν αυτοτελώς και φορολογικό αδίκημα τυποποιούμενο στο άρθρο 66 του ΚΦΔ, τούτο δε προϋποθέτει να υπερβαίνουν το οριζόμενο στο παραπάνω άρθρο ύψος ανά διαχειριστικό έτος για τη θεμελίωση του αξιοποίνου. Η εφαρμογή αυτή είναι σύμφωνη με τον σκοπό της παραπάνω διάταξης … σκοπός της οποίας είναι η αποφυγή της διπλής αξιολόγησης αξιόποινων φορολογικών παραβάσεων για το ίδιο χρέος και … προκειμένου να αποφευχθεί η , έως τη θέσπίσή της , ισχύουσα διπλή ποινική τιμωρία του φορολογικού ποινικού αδικήματος … και της μη καταβολής του ιδίου βεβαιωμένου χρέους έναντι του Δημοσίου».