ΑΠ 1095/2023. Κλητήριο θέσπισμα από περισσότερα του ενός φύλλα. Σφραγίδα και υπογραφή εισαγγελέα. Ακυρότητα κλητηρίου θεσπίσματος.

Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης

 -Το κλητήριο θέσπισμα, ως εισαγωγικό της δίκης έγγραφο, δεν ταυτίζεται σε καμία περίπτωση με μια αιτιολογημένες δικαστικές αποφάσεις (ΑΠ 84/2022, […]

ΑΠ 1124/2023. Λόγοι αποκλεισμού δικαστικού προσώπου (αρ. 14 ΚΠΔ). Αποκλείεται από την εκδίκαση της υπόθεσης και ο δικαστής, που έχει επιληφθεί ενδίκου μέσου κατά του παραπεμπτικού βουλεύματος, εφόσον, όμως, εξέφερε ουσιαστική (όχι απλώς νομική) κρίση για την υπόθεση, δηλαδή, στην περίπτωση που το δευτεροβάθμιο συμβούλιο υπεισήλθε στην ουσιαστική έρευνα της υπόθεσης και αποφάσισε την παραπομπή του κατηγορουμένου στο αρμόδιο δικαστήριο λόγω της ύπαρξης επαρκών ενδείξεων ενοχής του. Κατ’ εξαίρεση όμως, για τη μη παρέλκυση της διεξαγωγής των δικών, με την παραπάνω διάταξη παρέχεται η δυνατότητα συμμετοχής στην εκδίκαση της υπόθεσης του δικαστή, που είχε συμπράξει, κατά τα ανωτέρω, στην έκδοση του παραπεμπτικού βουλεύματος, εφόσον δεν είναι εφικτή η συγκρότηση του δικαστηρίου από άλλα πρόσωπα. Όμως, στην περίπτωση αυτή, πρέπει να αναφέρεται το γεγονός αυτό στην εκδιδόμενη απόφαση.

Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης

«… Με βάση γενική αρχή του ποινικού δικονομικού δικαίου, που συνάγεται από τα άρθρα 2 του ΠΚ και 590 παρ. […]

ΑΠ 948/2023. Έγκληση από μη-κύριο του πράγματος. Υπεξαίρεση (σύμβαση μεταφοράς χρημάτων προς τροφοδοσία ΑΤΜ Τραπεζας): εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή και αρνητική υπέρβαση εξουσίας στην περίπτωση που το δικαστήριο της ουσίας δέχθηκε ως μη νόμιμη την υποβολή έγκλησης και την δήλωση συνέχισης της διαδικασίας, κατ΄άρθρο 464 ΠΚ, για το αδίκημα της υπεξαίρεσης, από εταιρεία, η οποία δεν ήταν κυρία των χρημάτων που υπεξαιρέθηκαν, αλλά εντολέας της αρχικής κυρίας (τράπεζας). Δεν ασκεί επιρροή το ότι τα χρήματα δεν ανήκουν, κατά κυριότητα, στην εντολέα του κατηγορουμένου εταιρία, η οποία, σε κάθε περίπτωση, με την αρχική ιδιότητά της ως εντολοδόχου στην αρχική σύμβαση μεταφοράς χρημάτων, ευθύνεται έναντι της κυρίας των χρημάτων τράπεζας για τα οποιαδήποτε πταίσματα του περαιτέρω εντολοδόχου της κατά την εκτέλεση της αρχικής εντολής, αλλά και πλήττεται αυτοτελώς με την τέλεση της υπεξαιρέσεως εκ μέρους του περαιτέρω εντολοδόχου, που έχει αντίκτυπο στην πίστη, στη φήμη και στην αξιοπιστία της κατά την εκτέλεση του προαναφερθέντος έργου της, οπότε, λόγω της υπάρξεως διαδοχικών εντολών, από την κατά τα άνω υπεξαίρεση υφίστανται άμεση ζημία παραλλήλως, τόσο η ιδιοκτήτρια των υπεξαιρεθέντων χρημάτων (αρχική εντολέας) τράπεζα, όσο και η αρχική εντολοδόχος (και περαιτέρω εντολέας) εταιρία, το κύρος της οποίας θίγεται, κατά τα προεκτεθέντα, νομιμοποιούμενη σε σχετική δήλωση παραστάσεως πολιτικής αγωγής ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 67 Κ.Ποιν.Δ. σε συνδυασμό με τα άρθρα 914, 932, 297, 298 και 299 ΑΚ ).

Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης

«… Κατά την εφαρμοζόμενη στην προκειμένη περίπτωση ως ευνοϊκότερη διάταξη του άρθρου 375 παρ. 1α΄ του ισχύοντος από 1-7-2019 ν. […]

ΑΠ 233/2023. Νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα.Τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν την νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα πρέπει να είναι ευκρινώς διαφορετικά από αυτά του βασικού αδικήματος. Είναι διαφορετική πράξη η απλή συνέργεια σε απάτη που συνίσταται στο άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού εκ μέρους του συνεργού, ώστε ο φυσικός αυτουργός να μεταφέρει εκεί το προϊόν της απάτης, από την εν συνεχεία μεταφορά των χρημάτων (εγκληματικού προϊόντος της απάτης) σε αυτόν τον λογαριασμό, η οποία θεμελιώνει τη νομιμοποίηση εσόδων, η δε συρροή μεταξύ των δύο αδικημάτων είναι αληθής.

Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης

«… Με τις ανωτέρω παραδοχές το Δικαστήριο απήντησε ειδικά και αιτιολογημένα στον υποβληθέντα από τον 2ο αναιρεσείοντα – κατηγορούμενο ως […]

ΑΠ 792/2023. Φοροδιαφυγή. Οι πράξεις που τελέσθηκαν έως τις 6/11/2020 υπάγονται στις περί παραγραφής διατάξεις του άρθρου 55Α Ν 4174/2013 και όχι στις διατάξεις των Ν 4745/2020 και 4764/2020. Μεταβατικές διατάξεις: η επιλογή του νομοθέτη να θεσπίζει με ειδική μεταβατική διάταξη τη μη αναδρομικότητα του επιεικέστερου νόμου είναι επιτρεπτή, χωρίς μάλιστα να τίθεται θέμα αντισυνταγματικότητας ή παραβίασης του άρθρου 15 παρ. 1 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (Δ.Σ.Α.Π.Δ.), διότι η επιλογή αυτή του νομοθέτη αποσκοπεί στην ασφάλεια δικαίου και στην αποφυγή διακρίσεων μεταξύ των πολιτών (ΑΠ 95/2022, ΑΠ 594/2021, ΑΠ 810/2020). Ούτε από τη διάταξη του άρθρου 7 παρ. 1 του Συντάγματος, με την οποία ορίζεται ότι έγκλημα δεν υπάρχει ούτε ποινή επιβάλλεται, χωρίς νόμο που να ισχύει πριν από την τέλεση της πράξης και να ορίζει τα στοιχεία της και ότι ποτέ δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που προβλεπόταν κατά την τέλεση της πράξης, ούτε από κάποια άλλη διάταξη, κωλύεται ο κοινός νομοθέτης να ορίσει ότι ο νέος επιεικέστερος νόμος θα εφαρμόζεται μόνο σε μεταγενέστερες αυτού πράξεις, οπότε δεν ισχύει το άρθρο 2 παρ. 1 Π.Κ. Νόμος με τέτοιο περιεχόμενο δεν είναι αντισυνταγματικός, διότι η αναδρομικότητα του νόμου δεν επιβάλλεται από το Σύνταγμα (ΑΠ 1033/1998, ΑΠ 704/1997 και ΑΠ 325/1996).

Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης

«… Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 111 παρ. 3, 112 και 113 παρ. 2 και 3 του Π.Κ., […]