Ne bis in idem:  η αρχή αυτή, που διαλαμβάνεται στο άρθρο 50 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων,  δεν εμποδίζει την εκ μέρους του κράτους μέλους επιβολή, για την ίδια παράβαση, διαδοχικώς μίας φορολογικής και μίας ποινικής κύρωσης, στο βαθμό που η πρώτη κύρωση δεν έχει ποινικό χαρακτήρα. Το πολλαπλούν τέλος που προβλέπει ο Τελωνειακός Κώδικας, δεν συνιστά ποινή stricto sensu, έχει χαρακτήρα διοικητικής κύρωσης  και εξυπηρετεί διαφορετικό ( από την ποινή) σκοπό, που είναι η διασφάλιση της είσπραξης κοινοτικών και εθνικών πόρων , καθώς και η τήρηση και ομαλή εφαρμογή των κανόνων της τελωνειακής διαδικασίας. Κατ΄ ακολουθία ούτε η έναρξη ούτε η εξέλιξη της διαδικασίας  επιβολής του πολλαπού τέλους και της τυχόν ανοιγείσης ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων δίκης κωλύεται, σε περίπτωση που για την ίδια παράβαση έχει ολοκληρωθεί η ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων διαδικασία με  απόφαση που έχει καταστεί απρόσβλητη. Η διαδικασία διοικητικής βεβαίωσης της τελωνειακής παράβασης που κατατείνει στην επιβολή του πολλαπλού τέλους, είναι αυτοτελής και διακεκριμένη σε σχέση με την αντίστοιχη ποινική διαδικασία .

Για λήψη τμήματος της υπ’ αριθμ. 1365/2022 ποινικής απόφασης του Αρείου Πάγου πατήστε εδώ.