ΑΠ 1086/2022. Η τέλεση αξιόποινης πράξης, που αποκλείει τον πρότερο σύννομο βίο, λαμβάνεται υπόψη ακόμα κι αν δεν έχει ασκηθεί γι΄αυτήν ποινική δίωξη, χωρίς να παραβιάζεται το τεκμήριο της αθωότητας, το οποίο έχει εφαρμογή ως προς την περί ενοχής κρίση του δικαστηρίου.

“… στοιχείο α’ ελαφρυντική περίσταση συνίσταται στο ”ότι ο υπαίτιος έζησε ως το χρόνο που έγινε το έγκλημα έντιμη, ατομική, […]

ΑΠ (συμβ) 276/2022. Αν στο μεταξύ έγινε δεκτή η αίτηση ακύρωσης διαδικασίας κατά της πρωτοβάθμιας απόφασης, το ένδικο μέσο κηρύσσεται απαράδεκτο, ελλείψει νομίμου συμφέροντος ( Ομοίως ΣυμβΑΠ 601/2020, ΑΠ 1398/2019).

«… Κατά το άρθρο 463 του ΚΠΔ, ένδικο μέσο μπορεί να ασκήσει μόνο εκείνος που ο νόμος του δίνει ρητά […]

ΑΠ 1168/2022. Βαριά σωματική βλάβη. Στοιχεία νομοτυπικής μορφής. Διαχρονικό δίκαιο. Η βαρεία μη σκοπούμενη σωματική βλάβη, μετά την τροποποίηση με το Ν 4855/2021, αφενός μεν στην παρ. 1 τυποποιήθηκε πάλι ως έγκλημα εκ του αποτελέσματος διακρινόμενο, κατ’ άρθρο 29 του νέου Π.Κ., αν το βαρύτερο αποτέλεσμα αποδίδεται σε αμέλεια του υπαιτίου, αφετέρου δε στην παρ. 2 τιμωρείται με βαρύτερη (πλημμεληματική) ποινή, όταν το βαρύτερο αποτέλεσμα αποδίδεται σε ενδεχόμενο ή άμεσο δόλο β΄ βαθμού του υπαιτίου (βλ. και Αιτιολογική Έκθεση, άρθρο 66 του ν. 4855/2021, όπου εύστοχες παρατηρήσεις για την προηγηθείσα προβληματική ερμηνευτική υπαγωγή του εκ του αποτελέσματος σχετικού εγκλήματος, στο άρθρο 309 ν. Π.Κ.). Από τα προεκτεθέντα συνάγεται ότι η ευμενέστερη για τον υπαίτιο διάταξη είναι η ενδιάμεση, ισχύσασα από 01-07-2019 έως 11-11-2021, αφού αν το βαρύτερο αποτέλεσμα αποδίδεται σε αμέλεια του υπαιτίου, αυτός τιμωρείται στα πλαίσια του άρθρου 309 νέου Π.Κ. (φυλάκιση έως 3 έτη ή χρηματική ποινή), ενώ αν αυτό αποδίδεται σε ενδεχόμενο ή άμεσο δόλο β΄ βαθμού του δράστη, αυτός τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους.

«… Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 308 παρ. 1 προισχ. Π.Κ., όπως τα εδάφια β΄ και γ΄ αντικ. με το […]

ΑΠ 1168/2022. Απόρροια του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη αποτελεί το τεκμήριο αθωότητας, το οποίο έχει διττή φύση. Αποτελεί, κατά την αντικειμενική του όψη, γενική αρχή της ποινικής διαδικασίας ή αλλιώς διαδικαστική εγγύηση στην ποινική δίκη υπέρ του κατηγορουμένου, η οποία υποχρεώνει τα όργανα της ποινικής διαδικασίας να την παρέχουν, χωρίς να είναι προκατειλημμένα, ως προς το αποτέλεσμά της και, παραλλήλως, είναι υποκειμενικό διαδικαστικό – δικονομικό του δικαίωμα, που αποσκοπεί στην προστασία των δικαιωμάτων υπεράσπισης, αλλά και στην προστασία της προσωπικότητάς του, δηλαδή της τιμής και της υπόληψής του και εν τέλει της εικόνας του στην κοινωνία, ως αθώου.

«… Περαιτέρω, το, κατ’ άρθρο 6 παρ. 2 της Ε.Σ.Δ.Α., τεκμήριο αθωότητας προβλέπεται επίσης στο άρθρο 14 παρ. 2 Δ.Σ.Α.Π.Δ. […]

ΑΠ 675/2022. Κατ΄εξακολούθηση έγκλημα. Εφόσον για την τελευταία από τις μερικότερες πράξεις, συντρέχουν τα στοιχεία του αυτοφώρου εγκλήματος, μπορεί να ακολουθηθεί η αυτόφωρη διαδικασία για όλες τις μερικότερες πράξεις, καθώς, λόγω της ενότητας του δόλου, το κατ’ εξακολούθηση έγκλημα αυτό δικάζεται ως ενιαία πράξη, ενώ και στην επ’ αυτοφώρω διαδικασία διασφαλίζονται, και δεν παραβιάζονται τα υπερασπιστικά δικαιώματα του εκάστοτε κατηγορουμένου, σύμφωνα με τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. (Α.Π.470/2011).

«… Παρά τα αντιθέτως υποστηριζόμενα με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η εκδοθείσα, ταυτάριθμη της προσβαλλομένης, παρεμπίπτουσα απόφαση του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου, […]

ΑΠ 789/2022. Μη καταβολή χρεών προς το δημόσιο. Σχετικά με τα βεβαιωμένα χρέη, που αφορούν «χρεωστικές δηλώσεις ΦΠΑ μέσω ίντερνετ» και «εισόδημα ν.π. προσωρ. βεβαίωση από δήλωση», δεν τίθεται ζήτημα εφαρμογής του άρθρου 469 του νέου ΠΚ και αφαίρεσης των ποσών αυτών από τους πίνακες χρεών, καθώς στις περιπτώσεις αυτές δεν υφίσταται το αδίκημα του άρθρου 66 ΚΦΔ.

«… Σημειωτέον, ότι σχετικά με τα βεβαιωμένα χρέη, που αφορούν «χρεωστικές δηλώσεις ΦΠΑ μέσω ίντερνετ» και «εισόδημα Ν.Π. προσωρ. βεβαίωση […]